ارسال شده توسط بادام تلخ در 87/1/22:: 10:31 عصر
آروم دراز کشیده بود روی زمین آهسته، آهسته نفس میکشید!
با دقت داشت از توی دوربین نگاهش میکرد...
تمام حرکاتش ر. زیر نظر داشت...
با تمام فکر و ذهنش داشت اونو میدید...
نگاهش میکرد... به چشم های بیخبرش، بدن پر گوشت ش
واقعا آهوی قشنگی بود1
برای بار آخرین خوب وراندازش کرد، دیگه میتونست ماشه رو بکشه...
چیزی برای دیدن وجود نداشت...
...
حیف که اون هیچ چیز رو ندید!
اون چشم های سیاه و معصوم رو ندید!
غرور دشت رو نسبت به این مهمون زیبا ندید!
عشق میون اون و برهء تازه متولدش رو ندید!
لذت باد رو میون سبزه ها ندید!
سرود زندگی رو میون قطره های چشمه...
...
پرنده ها وحشت زده و عزادار از لابه لای درخت ها به هوا بلند شدن...
کلمات کلیدی :
